Mogen delen in de kennis en jarenlange ervaring van de dames in het verzorgingstehuis

Ik ben vrijwilliger in een verzorgingstehuis in Doesburg. Ik ben daar “de Breimevrouw”. Een van de bewoonsters is sinds kort aangesloten bij de handwerkclub. Ze vindt het heel leuk om te kijken naar anderen die aan het handwerken zijn, met name naar de dames die aan het breien zijn. Zelf kan ze nog breien, maar ze zegt dat ze in het verleden zo veel en vaak heeft moeten breien, dat ze er nu helemaal geen zin meer in heeft. En dat snap ik!!

Naast handwerken met elkaar, hebben we ook leuke gesprekken. En leer ik ook nieuwe dingen. De bewoonster die sinds kort is aangesloten vertelde dat er vroeger, in de oorlog, geen geld was voor een nieuwe trui. En ook geen geld voor nieuwe wol. Wat ze dan deden is een oude trui, die bijvoorbeeld te klein was geworden. of een trui waar een gat in zat, uithalen. Aan de wol kon je natuurlijk zien dat die al eerder gebruikt was, omdat er allemaal van die kringeltjes inzitten als je het uithaalt. Daarom werd de wol gewikkeld op een fles. Als de hele draad op de fles was gewikkeld, werd de wol door en door nat gemaakt. De fles met daaromheen de wol werd vervolgens weg gezet om te drogen. Meestal 3 of 4 flessen tegelijkertijd. Als de wol dan was opgedroogd, waren de kringeltjes eruit en werd de wol tot een bol gewikkeld. Om vervolgens onderdeel te worden van een nieuwe gebreide trui die weer jaren mee kan ….

Ik heb dit niet eerder gehoord. Ik heb gezocht op internet met diverse zoektermen, maar geen hits op dit onderwerp.  Hoe leuk om te mogen delen in de kennis van deze dames met zo veel jaren brei ervaring ….